Bilinenden Kurtulmak – Kendini Tanımak

Kefken – 2009

Hep bir şartlandırılma var etrafımızda, şartlandırılmış olduğumun farkında mıyım?  Kendimize sormamız gereken soru budur diyor Krishna ve bu konuyu şöyle açıklıyor :

“Şartlandırmadan hiç kurtulamayabiliriz  ve bundan kurtulmalıyım” derseniz, bir başka şartlandıma türünün tuzağına düşebilirsiniz. Öyleyse şartlandırılmış olduğunuzun farkında mısınız ? Bir ağaca bakıp, Bu meşe ağacı , bu banyan ağacı dediğinizde bile ağaca verilen adın – ki botanik bir bilgi – sizi ne kadar şartlandırmış olduğunu ve kelimenin ağacı gerçekten görmemizi engellediğini biliyor musunuz ? Ağaçla temas kurabilmek için elinizi ona dokundurmanız gerekir ve kelimeler ağaca dokunmanıza yardımcı olmaz.”

Şartlanma ve getirdiği tehlikeyi ancak bir uçurumu görür gibi gördüğümüz zaman harekete geceriz işte bu yüzden görmek harekete geçmektir.

Çoğumuz, kendimizi olduğumuz gibi göremeyelim diye zihinlerimizin devamlı meşgul olmasını isteriz. İçimizin boş kalmasından  korkarız. Korkularımıza yüzleşmekten korkarız. Ondan Kaçmak yerine ona gerçekten bakabilir misiniz ? “Onu kontrol etmeliyim , ondan kurtulmalıyım, onu anlamalıyım,” dediğiniz zaman aslında ondan kaçmaya çalışıyorsunuz demektir.

Peki bu karşılaştırma denen şey neden var? kendinizi neden bir başkasıyla karşılaştırıyorsunuz ? Bu kıyaslama çocukluktan itibaren öğretilen bir şeydir. Kendinizi bir başkasıyla karşılaştırmazsanız neyseniz o olursunuz. Karşılaştırma sayesinde gelişmeyi, olgunlaşmayı, daha zeki, daha güzel olmayı ümit edersiniz. Ama olabilecek misiniz? Gerçek şu anki halinizdir ve kıyaslayarak o gerçeği parçalara ayırmış olursunuz, bu da enerji israfıdır. Hiçbir kıyaslama olmaksızın gerçekte ne olduğunuzu görmek size bakmak için inanılmaz bir enerji verir. Kendiniz karşılaştırma yapmadan bakabildiğiniz zaman kıyaslamanın ötesine geçmiş olursunuz ama bu, zihnin hoşnutluktan atalete düştüğü anlamına gelmez. Böylece zihnin hayatın bütününü anlamak için gerekli olan enerjiyi nasıl boşa harcadığını görmüş olduk.

Kaynak [1] Bilinenden Kurtulmak – J.Krishnamurti