Keşke Daha Az Keşke Diyebilsek..
Avustralya’da yıllar boyunca evlerinde ölümü bekleyen hastalara bakan hemşire Bronnie Ware, emekli olduktan sonra deneyimlerinden yararlanarak yazdığı kitapta insanların hayatlarının son günlerinde en çok neye pişman olduğunu listeledi;
1. “Keşke başkalarının benden beklediği hayatı sürmek yerine düşlerimi gerçekleştirme cesaretim olsaydı.” Ware’e göre insanlar, yaşamlarının sona erdiğinin farkına varıp geriye döndüklerinde düşledikleri şeylerin çok büyük bir kısmını gerçekleştirmediklerini görüyor ve pişman oluyor.
2. “Keşke bu kadar çok çalışmasaydım.” Ware’e göre erkek hastaların büyük bir kısmı, işleri nedeniyle ailelerine ve dostlarına yeterince vakit ayıramadıkları için pişman oluyor. Ware, erkek hastaların büyük bir kısmının eğer bir şansları daha olsa dönüp çocuklarının kaçırdıkları anlarını yaşamak istediklerini gözlemlediğini belirtiyor.
3. “Keşke duygularımı dile getirmeye cesaretim olsaydı.” Birçok insanın diğerleri ile ilişkilerini belirli bir düzeyde tutmak için duygularını bastırdığını söyleyen Ware, bastırılan duyguların insan sağlığı üzerinde son derece olumsuz etkileri olduğunu ileri sürüyor.
4. “Keşke arkadaşlarımla ilişkimi sürdürseydim.” İnsanların kendi yaşamlarına çok fazla odaklanıp arkadaşlarıyla ilişkilerini yitirdiğini ancak bunu son günlerinde fark ettiğini söyleyen Ware, ölmekte olan insanların en çok eski arkadaşlarını özlediğini söyledi diyor.
5. “Keşke kendime daha çok mutlu olmak için izin verseydim.” Çoğu insanın mutluluğun aslında bir seçim olduğunu ölüm anı gelene dek fark etmediğini söyleyen Ware, insanların rahat yaşamak uğruna eski alışkanlıklarına sıkı sıkıya bağlı kaldığını belirtiyor.. Alışkanlıklarından vazgeçmek istemeyen insanların değişme korkusu yaşadığını ve daha fazla mutlu olma şansını kendi kendilerine yok ettiğini belirten Ware, ölüm döşeğinde hastalarının “Keşke daha çok gülseydim, keşke aptalca şeyler yapmaktan bu kadar korkmasaydım” diyerek pişmanlıklarını dile getirdiğini sözlerine ekliyor.
Peki ben acaba biz hangi “keşke”li cümleleri kullanacağız bir ayrılık vakti geldiğinde ?
Fransız yazar François de La Roche; “İnsanların mutlulukları yada mutsuzlukları, talihin olduğu kadar kendi karakterlerinin de eseridir”. Yani “keşke”yi hayatımıza katan da biziz, iyikiye çevirecekte biziz, Ware’in dediği gibi; mutluluk aslında bir seçimdir!
Her keşke aslında, seçimlerimizin bir sonucu da değil midir?! İnsanoğlu başkalarının deneyimlerinden ve çıkardığı derslerden yararlanmayı becerebilseydi her şey çok daha güzel olmaz mıydı? Ancak bunun yerine, insanoğlunun kendi seçimleri sonucunda, yaşayarak deneyimlerinden öğrendikleri, hep anımsadığı ve en çok yararlandığı derslerdir. Bunun bedelleri de bazen çok ağır olabilir, işte bu noktada da "keşke"ler belirir.
“Yaşam, en iyi ama en pahalı okuldur”
“Tecrübe ise en iyi ama en pahalı öğretmendir” derler.
…ve her tecrübenin sonucunda ne kadar az keşke diyebiliyorsak işte bu hayatta o kadar şanslıyız demektir…