İnsanın Anlam Arayışı

Lessing şöyle demiş “Aklınızı kaybetmenie neden olacak şeyler vardır ya da kaybedecek aklınız yoktur” Anormal bir duruma gösterilen anormal bir tepki normal bir davranıştır Psikiyatristler bir insanın, örneğin bir tımarhaneye kapatılmak gibi anormal bir duruma yönelik vermemiz gereken tepkilerin normalliğin derecesiyle orantıladığınız zaman anormal olmasını bekler..

Logoterapinin kurucusu Viktor Frankl’ın kitabında toplama kamplarında kendi varlığından başka herşeyini yitiren ama anlam duygusunu koruyan yenilgiyi bir bilinç zaferine dönüştürerek, ceset yığınlarının arasından “Sevgi ölüm kadar güçlü” diye haykırarak bize tek bir zafer gösteriyor; Sevgi.

Yaşadığınız her durumun daha kötüsünün olabileceğini ve yaşabileceğiniz en kötü şeyin de  daha kötüsünün olabileceğini ve yaşanan her şeyin bir anlamı olduğunu anlatıyor bu kitap.

Kitabta Viktor E.Frankl toplama kamplarındaki duygularından bahsediyor aşağıdaki gibi duygudurumlar içinde buluyor kendini..

Kitaptan Alıntılar :

“İnsanın özleyebilecepi nihai ve en yüksek hedef sevgidir”

“Dünyada hiç bir şeyi kalmayan bir insanın, kısa bir an için de olsa sevdiği insana ilişkin düşüncelerle ne kadar mutlu olabileceğini anladım”

“Sevgi, sevilen insanın fiziksel varlığının çok çok ötesine geçer. Sevgi en derin anlamını, kişinin tinsel varlığında, iç benliğinde bulur. Sevilen kişinin gerçekte orada olup olmaması, yaşayıp yaşamaması bir anlamda önemli olmaktan çıkıyor.”

“..gözyaşları, bir insanın, cesaretlerin en büyüğüne, acı çekme cesaretine sahip olduğuna tanıklık ediyordu.”

“Was Du erlebst, kann keine Macht der Welt Dir Rauben” Dünyadaki hiçbir güç yaşadığın şeyi elinden alamaz.

Frankl kitabında şunu söyler ; ”bu kamplarda hayata anlam ile tutunan insanlar ayakta kaldı. ama direnmeyi ve ümit etmeyi bırakanların, kendilerini o totaliter aygıtın pençesinde aciz, zavallı varlıklar olarak gören kişilerin çoğu öldü, direnmedi, hayatını kaybetti. bir insan sizi tutup zorla idama götürürse, elbette ona anlam duygusuyla direnme şansınız yok” ama hayatta kalma şansları olduğu halde kim hayatta kaldı, kim kalamadı? sorusuna frankl bu cevabı veriyor. ”tünelin sonunda her zaman bir ışık gören, hayata ümitle ve anlam duygusuyla bağlanan insanlar buralarda hayatta kaldı”.

Frankl  “Hayatın bir anlamı varsa acı çekmenin de bir anlamı vardır” felsefesini yaşamış, anlamış ve bizlere İnsanın Anlam Arayışının manasını çok güzel anlatmış..