Önümüzdeki Dağı Görmek
Önümüzdeki koca bir dağı biz gerçekten görebilir miyiz. Bir dağa baktığımızda, kafamızdaki bir klişe canlanır, belki de adını ya da yüksekliğini bilir veya tek düşündüğümüz dağın tepesine tırmanmaktır ve o dağa adeta sahip olup çevreye hakimiyet kurmaktır düşündüğümüz .
Kastamonu Küre Dağları- 2010
Fakat çok azımız, dağı gerçekten görürüz ve sadece onun varlığından, onu görebildiğinden dolayı sevinç duyarız. Her konuğa örneğine rastlanır, müzik konusunda da. Beğendiği bir müziği, insan çoğu kez, sahip olma ve müziği ele geçilme tutkusu ile bulanır. Sanata ilgi duyan insanların çoğu da yalnızca onu “tüketmeye” odaklanır. Olaya “sahip olmak” ihtirası ile bakmayan ve sanattan gerçek haz alanlar ise azınlıkta , bu konuda Joshua Bell ile Washington DC Metro’da sergilediği performans ve algılama deneyi gözlerimizin ne kadar “açık” olduğunu gösteriyor.
Önümde koca bir dağ var ve ben onu görüyorum ve ona çıkıp tepesine bayrak dikmek istemiyorum, onu tüm benliğimle görüyorum ve dağı sadece görmekten ve varlığından sevinç duyuyorum.
